خورشید را ز مشک زره پوش کرده اند

وانگه بهانه زلف و بنا گوش کرده اند

از پردلی دو هندوی کافر نژادشان

با آفتاب دست در آغوش کرده اند

در تاب رفته اند و برآشفته کز چه روی

تشبیه ما بسنبل مه پوش کرده اند

کردند ترک صحبت عهد قدیم را

معلوم می شود که فراموش کرده اند

هر شب مغنیان ضمیرم ز سوز عشق

برقول بلبلان سحر گوش کرده اند

منعم مکن ز باده که ارباب عقل را

از جام عشق واله و مدهوش کرده اند

خواجو بنوش دردی عشقش که عاشقان

خون خورده اند و نیش جفا نوش کرده اند